Όμορφο Πήλιο, αλλά πού είναι ο κόσμος;;;

Βρέθηκα στο πανέμορφο Πήλιο το «τριήμερο» 26 με 28 Οκτωβρίου 2012. Τριήμερο δηλαδή το έκανα εγώ, αφού η 28η έπεσε Κυριακή, αλλά τα σχολεία των παιδιών τελείωσαν νωρίς την Παρασκευή και φύγαμε το μεσημέρι…

Για το Πήλιο ό,τι και να πω θα είναι λίγο! Όλες τις εποχές είναι πανέμορφο, αλλά ειδικά το Φθινόπωρο έχει αυτό το πρασινο-καφε-πορτοκαλο-κίτρινο που σε αφήνει άφωνο. Άσε που δύσκολα θα βρεις αλλού μαζί (και εννοώ δίπλα-δίπλα!) ελιές, καστανιές, οξιές, πεύκα, έλατα, πουρνάρια και μηλιές!

Τόσο η μεριά του Παγασητικού (γύρω από Αγ. Γεώργιο, Πινακάτες, Βυζίτσα και Μηλιές) όσο και η μεριά του Αιγαίου (Τσαγκαράδα και Μούρεσι) σε χορταίνουν χρώματα, αρώματα, ομορφιά και χάρη. Και δεν βαριέμαι ποτέ να πηγαίνω ξανά και ξανά σε αυτά τα μέρη, άσε δε που κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο 😉 Η φύση ευτυχώς δεν έχει καταστραφεί από πυρκαγιές και εκμετάλλευση και μακάρι να μην πάθουν αυτά τα μέρη ποτέ ό,τι έπαθαν τα περισσότερα όμορφα μέρη στην Ελλάδα…

Η επιλογή να μείνουμε στη Βυζίτσα αποδείχθηκε εξαιρετική, καθώς το αρχοντικό (ξενώνας) που μας φιλοξένησε ήταν υπέροχο, σε άριστη κατάσταση, ευρύχωρο και με καταπληκτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Ο ιδιοκτήτης μάλιστα είναι μία φιγούρα μοναδική, απολαυστική. Να ‘σαι καλά κυρ-Δημήτρη…

Αυτό που έλειπε εμφανώς από τη Βυζίτσα αλλά και τους άλλους οικισμούς που επισκεφθήκαμε, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ο κόσμος! Νομίζω ότι η μείωση είναι κάπου στο 70 με 80% σε σχέση με λίγα χρόνια πριν! Για μένα βέβαια, λιγότερος κόσμος σημαίνει και μεγαλύτερη απόλαυση σε αυτά τα μέρη, καθώς όλα είναι πιο εύκολα, χωρίς φασαρίες, συνωστισμούς και επιδείξεις νεοελληνισμού… Τα ξενοδοχεία πιο φθηνά, αλλά όχι και το φαγητό (γιατί ρε παιδιά;)… Φάγαμε όμως πολύ, πολύ, πολύ καλά 😉

Η Βυζίτσα έχει μετατραπεί σε απόλυτο ησυχαστήριο, δηλαδή και παλιά ήσυχη ήταν αλλά τώρα μιλάμε για εικόνες εγκατάλειψης. Οι Μηλιές είχαν λίγο κόσμο, λόγω και της «μικρο-παρέλασης» και της εορταστικής ατμόσφαιρας της 28ης, αλλά όχι όπως παλιά. Στη μία πλατεία της Τσαγκαράδας, με την εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, η απόλυτη ερήμωση! Στους δρόμους γενικά είμασταν σχεδόν μόνοι! Μόνο στην Πορταριά υπήρχε πολύς κόσμος, λογικό αφού είναι δίπλα στο Βόλο και μαζεύει πολλούς από εκεί που πετάγονται τα Κυριακάτικα μεσημέρια για φαγητό…

Μου άρεσε πολύ αυτό το Πήλιο. Χωρίς πολύ κόσμο, με τη φύση να οργιάζει όπως πάντα, με καλό φαγητό (αν και λίγες επιλογές, φαντάζομαι λόγω της κρίσης και της κάθετης μείωσης του τουρισμού). Και φυσικά θα ξαναπάω, ίσως μάλιστα και πολύ σύντομα. Και να πάτε και εσείς, γιατί αξίζει 100% αν αγαπάτε τη φύση, την πεζοπορία, τις χαλαρές βόλτες, τα καλντερίμια, το καλό φαγητό.

Ελπίζω και να επιστρέψει μέρος από τον κόσμο που το «εγκατέλειψε», για να δουλέψουν λίγο και τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες (αρκεί να μην ξαναγυρίσουν και αυτά στις κακές συνήθειες του παρελθόντος, π.χ. να χρεώνουν 200 και 300 ευρώ ένα δίκλινο και 15 ευρώ έναν κόκκορα κρασάτο!).

Και για όσους ενδιαφέροναι να αγοράσουν κανένα σπιτάκι στην περιοχή, διατίθενται πολλά, μα πάρα πολλά προς πώληση, τόσο παλιά όσο και νεόδμητα, αν και κάποιοι κρατάνε τις τιμές σε παλιές εποχές και δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει…

Advertisement

Έκθεση «Τουριστικό Πανόραμα 2009»

Κυριακή 10 Μαΐου απόγευμα. «Λέω να πεταχτώ για μια ωρίτσα σε μία έκθεση τουρισμού εδώ κοντά» λέω στη γυναίκα μου και ξεκινώ για το EXPOATHENS. 10 λεπτά δρόμος, άντε και να χαζέψω τίποτα στα γρήγορα και να γυρίσω.

Δυομισι ώρες μετά, επιστρέφω στο σπίτι με 12 (ολογράφως: δώδεκα) σακούλες παραγεμισμένες με ενημερωτικά φυλλάδια! Ξενοδοχεία, σύλλογοι, τοπική αυτοδιοίκηση, είχαν επιδοθεί σε έναν αγώνα παραγωγής τόνων τυπωμένου χαρτιού και, ως παντομαζώχτρας που είμαι, πήρα ό,τι βρήκα μπροστά μου στις τρεις αίθουσες και τα δεκάδες περίπτερα!

Η έκθεση ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, ιδίως για όσους ήθελαν να συγκεντρώσουν πληροφορίες για διακοπές και εκδρομές μέσα σε λίγες ώρες.  Προσωπικά πήγα από περιέργεια, αφού ήδη έχω κλείσει για Νάξο τον Αύγουστο (τρεις μήνες πριν, παρακαλώ), αλλά μάζεψα μπόλικο υλικό για το μέλλον. Ευτυχώς που είχα παρκάρει κοντά στην είσοδο, καθότι έκανα τρεις διαδρομές για να κουβαλήσω το υλικό στο αυτοκίνητο (μόλις γέμιζαν τα χέρια μου, πήγαινα και άδειαζα και μετά πάλι πίσω στην έκθεση, με τους φύλακες να σιγοψυθιρίζουν «τι είναι τούτος»).

Πέρα από το έντυπο υλικό, απόλαυσα τοπικά εδέσματα, κρασί και ό,τι είχε να προσφέρει κάθε περίπτερο (όχι και πολλά δυστυχώς καθότι η έκθεση πλησίαζε στο τέλος και είχαν προηγηθεί ορδές πεινασμένων και διψασμένων) και γνώρισα πολλούς χαμογελαστούς (και κουρασμένους) ανθρώπους που ήρθαν για να προωθήσουν τον τόπο τους.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους θέλουν πληροφορίες για τουριστικούς προορισμούς να πάνε στην έκθεση όταν και όπου ξαναγίνει, αν και νομίζω ότι θα ήταν πιο λογικό να γίνεται κάπου το Φεβρουάριο, πριν ακόμα και από το Πάσχα. Το Μάιο κάποιοι έχουν ήδη αποφασίσει πού θα κάνουν διακοπές το καλοκαίρι…

Εύγε! Και του χρόνου…

Πρωτομαγιά στη Στεμνίτσα

Υπάρχουν μερικά μέρη που είναι αδύνατο να μην σου αρέσουν. Ένα από αυτά είναι και η Στεμνίτσα, στην ορεινή Αρκαδία. Παραδοσιακός, διατηρητέος οικισμός που ευτυχώς δεν αλώθηκε ακόμα από τις ορδές του μαζικού τουρισμού (διότι δεν έχει ευτυχώς την κατάλληλη υποδομή για να φιλοξενήσει πολλούς επισκέπτες).

Βρέθηκα εκεί την πρωτομαγιά του 2009 για δεύτερη φορά (με την οικογένεια) και θα ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία. Ύπέροχα σπίτια και σοκάκια, μοναδική ατμόσφαιρα. Όνειρο! Και σε καλή απόσταση από πάρα πολλά μέρη και αξιοθέατα.

Έχω γράψει περισσότερα στο forum του exormiseis.gr: http://www.exormiseis.gr/forum/viewtopic.php?t=47

Βέβαια υπάρχει και κάτι που με εκνεύρησε αφάνταστα, παρόλη την καλή διάθεση που είχα (αλλά ευτυχώς δεν ήταν αρκετό για να χαλάσει την εκδρομή). Διαβάστε σχετικά εδώ: http://www.exormiseis.gr/forum/viewtopic.php?t=48

Γενικά, η Αρκαδία έχει μερικά όμορφα αλλά πολύ τουριστικά μέρη (με όλα τα καλά και κακά που συνεπάγεται αυτό), αλλά η Στεμνίτσα είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση με την οποία αξίζει να ασχοληθείτε!

Έκθεση και διαγωνισμός φωτογραφίας άγριας φύσης

Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «φωτογράφος άγριας φύσης» διοργανώνεται από 18 Μαΐου έως 13 Ιουνίου, στο κέντρο της Αθήνας, στη στοά Σπυρομήλιου (City Link, Βουκουρεστίου 3).
Η είσοδος είναι ελεύθερη, καθημερινά από 10:00 έως 24:00.
Εννοείται ότι δεν χάνουμε τέτοιες ευκαιρίες!
Παράλληλα γίνεται και ένας διαγωνισμός με τίτλο «Άγρια Φύση της Ελλάδας», που λήγει και αυτός στις 13 Ιουνίου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε θα βρείτε στο www.faf.gr.
Η αλήθεια είναι ότι με τις δυνατότητες που έχουν οι σύγχρονες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και τα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας, σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να παράγει μία εξαιρετική φωτογραφία, ακόμα και αν δεν είναι ο καλύτερος φωτογράφος. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά όπως και να το κάνουμε στερεί πολλή από τη μαγεία και την τέχνη της φωτογραφίας.
Τέλος πάντων, εύχομαι σε όλους (και σε μένα!) καλή επιτυχία και ελπίζω να απολαύσουμε όλοι αυθεντικές φωτογραφίες από την ελληνική φύση…

Τι γίνεται με τα ονόματα των ξενοδοχείων;

Ενώ έκανα σήμερα κάποιες αλλαγές στη σελίδα του exormiseis.gr με τα παραδοσιακά καταλύματα στην Ήπειρο, συνειδητοποίησα ξαφνικά πόσο παράξενα είναι μερικά ονόματα ξενοδοχείων και ξενώνων στην Ελλάδα, όπως:

Αδράστεια, Δρυόφυλλο, Μελίτειον, Αμελικό, Αγνάντιο, Άνοστρο, Αυραγόνιο, Άρκευθος, Αντάλκη, κ.λπ.

Μα πού πάνε και τα βρίσκουνε; Δε λέω, κάποια από αυτά είναι εύηχα, αλλά τα περισσότερα είναι άγνωστες λέξεις για τους νέους ανθρώπους (που καλώς ή κακώς είναι συνήθως και το κύριο κοινό στο οποίο απευθύνονται αυτά τα καταλύματα)…

Κοιτάζοντας και τις άλλες σελίδες στο exormiseis.gr με συνδέσμους ξενοδοχείων, διαπίστωσα ότι τα ονόματα που έχουν συνήθως προέρχονται από:

• Επώνυμο ιδιοκτήτη
• Επώνυμο παλαιού ιδιοκτήτη (κλασική περίπτωση στα «αρχοντικά», ίσως γιατί δίνει κάποια αίγλη, ίσως άλλοτε από σεβασμό στο παρελθόν)
• Φυτό (π.χ. Πλάτανος, Άρκευθος)
• Ζώο (π.χ. Ελάφι)
• Τοπονύμιο (π.χ. Καπέσοβο)
• Αστερισμό (π.χ. Μικρή Άρκτος)
• Ιστορικό πρόσωπο (π.χ. Δημοσάρη)
• Θεότητα ή άλλο πρόσωπο της μυθολογίας (π.χ. Δίας, Άρτεμις και δε συμμαζεύεται…)
• Επίθετο προσδιοριστικό (π.σ. πέτρινο, πετρωτό)
• Σύνθετη λέξη που προσπαθεί να μεταδώσει κάποιο ωραίο συναίσθημα (π.χ. ελαφότοπος)

Αν έχω ξεχάσει τίποτα βοηθήστε με να το συμπληρώσω. Πολύ θα ήθελα επίσης να μου γράψετε ονόματα που σας εντυπωσίασαν, είτε θετικά είτε αρνητικά, είτε απλώς σας φάνηκαν πολύ πρωτότυπα ή περίεργα.

Πάρκο Αντώνη Τρίτση

Αν έχετε παιδιά, μένετε στην Αθήνα και δεν το ξέρετε, χάνετε! Ακόμα και αν δεν έχετε παιδιά, αξίζει μία βόλτα για να το γνωρίσετε (και να «κολλήσετε»).

Στενοχωριέμαι πραγματικά που δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα. Είναι μία όαση στην Αθήνα, ένα μέρος που μπορεί μία οικογένεια ή ένα ζευγάρι να περάσει υπέροχα για μία ολόκληρη ημέρα χωρίς να βαρεθεί, σε άμεση επαφή  με τη φύση. Τεράστιοι ανοικτοί χώροι για παιχνίδι, λίμνες με πάπιες και γέφυρες, πανέμορφα μονοπάτια για τρέξιμο ή περπάτημα στο χώμα, μία «παραλία» δίπλα στο κανάλι για ήρεμο περπάτημα με το καρότσι (αν έχετε μωρό), καφετέριες (μία τεράστια σε έναν εντελώς ανοικτό χώρο και μία πιο μαζεμένη σε ένα κλειστό χώρο που θυμίζει ελληνική ταινία του ’50), δυνατότητα για φαγητό, ακόμα και κάποια μαγαζάκι με βιολογικά προϊόντα συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά (και η μεγάλη κόρη μου επίσης).

Μου φάνηκε απίστευτη η ύπαρξη τέτοιου χώρου με πράσινο μέσα στην Αθήνα, κοντά στο κέντρο και στα Βόρεια και Δυτικά προάστεια, καθώς και το γεγονός ότι η πρόσβαση είναι δωρεάν, σε αντίθεση με αντίστοιχα (μικρότερα πολλές φορές) πάρκα σε άλλες χώρες. Η χαρά του παιδιού, του μπαμπά, της μαμάς, του αθλητή (αλλά όχι του σκύλου, γι’ αυτό μη φέρνετε εδώ τα κατοικίδιά σας).

Λεπτομερείς οδηγίες για το θα βρείτε στο πάρκο, πώς θα πάτε αλλά λεπτομερή χάρτη του θα βρείτε στη διεύθυνση http://park.ornithologiki.gr/

 Με την ευκαιρία, ρίξτε μια ματιά και στη σελίδα που έχω στήσει για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με ωραίους χώρους πρασίνου στην Αττική. Έχουμε τόσους ωραίους χώρους στην Αττική, συχνά δίπλα μας και οι περισσότεροι δεν ξέρουμε καν την ύπαρξή τους! Και είναι ότι καλύτερο για μία σύντομη εξόρμηση, χωρίς μεγάλα έξοδα και χωρίς τους κινδύνους που έχει ένα ταξίδι εκτός πόλης…

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!

Ιστορική στιγμή! Για το exormiseis.gr εννοώ και το νέο blog του… Η πρώτη δημοσίευση και ελπίζω όχι η τελευταία!!!

Αφού απελπίστηκα προσπαθώντας να προσελκύσω κόσμο στο forum του exormiseis.gr (τουλάχιστο κάποιους που να γράφουν και τίποτα και όχι μόνο να διαβάζουν), είπα να δοκιμάσω και το wordpress. Δεν μπορεί, τόσα μιλιούνια άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα blogs κάτι παραπάνω θα ξέρουν από μένα που το σνομπάριζα μέχρι χθες.

Τέλος πάντων, θα προσπαθήσω εδώ να σας μεταφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες, απόψεις, επιθυμίες, προτάσεις και ό,τι άλλο μου φανεί ενδιαφέρον σχετικά με εξορμήσεις και δραστηριότητες στην ελληνική φύση.

Και περιμένω φυσικά σχόλια και προτάσεις από όλους, διαφορετικά θα το κλείσω το μαγαζί (το blog εννοώ!).

Αν θέλετε ρίξτε και μια ματιά στη σελίδα που εξηγεί γιατί και πώς ξεκίνησε το exormiseis.gr και αυτό το blog.